Liturgia nie jest czynnością prywatną, nie jest dziełem jednej osoby, ale jest dziełem wielu uczestników. W ramach jej sprawowania spełniane są różne funkcje. Jak w bogactwie instrumentów widać piękno orkiestry, tak w różnorodności funkcji liturgicznych objawia się bogactwo zgromadzenia liturgicznego, bogactwo Kościoła. Konstytucja o liturgii Soboru Watykańskiego II podkreśla: "W odprawianiu liturgii każdy spełniający swą funkcję, czy to duchowny, czy świecki, powinien czynić tylko to i wszystko to, co należy do niego z natury rzeczy i na mocy przepisów liturgicznych" (KL 28). Księgi liturgiczne wyraźnie wspominają o różnych funkcjach liturgicznych, które spełniane są przez Liturgiczną Służbę Ołtarza, do której min. zaliczyć możemy: lektorów, psałterzystów, kantorów, komentatorów i ministrantów.
 
Lektor (z łac.: lector = czytający) - do jego zadań od czasów poapostolskich należy czytanie Słowa Bożego w zgromadzeniu liturgicznym, z wyjątkiem Ewangelii. Może on także wypowiadać wezwania modlitwy powszechnej i w braku psałterzysty wykonywać psalm responsoryjny. Powinien znać i kochać Pismo św. i poprawnie, wyraźnie je czytać ludowi Bożemu.
 
Kim jest lektor? Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie słowa Bożego, oznajmianie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełniać z należną czcią i miłością do Pisma świętego, aby wypowiadane słowo Boże, jako “żywe i skuteczne” (por. Hbr 4,12), było wezwaniem zarówno dla słuchaczy jak i dla czytającego.
 
Psałterzysta - wykonuje w zgromadzeniu liturgicznym psalm responsoryjny względnie inny kantyk biblijny występujący po czytaniach słowa Bożego. Funkcja jego obok akolity i lektora należy do szczególnych funkcji w zgromadzeniu. Winien on poprawnie, modlitewnie i wyraźnie śpiewać. Kantor (z łac.: cantor = śpiewak) - w zgromadzeniu liturgicznym powinien zaczynać, intonować śpiew wszystkich obecnych, wykonywać śpiew Alleluja i antyfon. Jest wskazane, aby kantor uczył wiernych pieśni i prowadził scholę liturgiczną.
 
Komentator (z łac. commentare = objaśniać, rozmyślać) - funkcja ta została wprowadzona do liturgii w 1958 r., wcześniej w pewnej mierze spełniał ją diakon. Komentator przez krótkie objaśnienia ma ułatwić wiernym zrozumienie obrzędów, wprowadzić w sens czytań liturgicznych, uprzystępnić treść odmawianych modlitw, a także kształtować uczestnictwo wiernych kierując ich zachowaniem i odpowiedziami.
Powinien przygotować komentarz na piśmie w sposób przejrzysty, jasny, umiarkowany. Komentarz ten trzeba wypowiedzieć odpowiednim głosem i w odpowiednim czasie.
 
Ministrant (z łac.: ministrans = usługujący) - służy na różny sposób w czynnościach liturgicznych. Rodzajem ministranta jest:
- ceremoniarz - czuwający nad poprawnym i pobożnym przebiegiem czynności liturgicznych;
- cruciferariusz - niosący krzyż;
-ministrant księgi - podający celebransowi mszał lub inną księgę liturgiczną;
-ceroferariusz - niosący świece (zwany także ministrantem światła);
- ministrant ołtarza - przynoszący kielich, dary ofiarne, naczynia liturgiczne i   dający znak dzwonkiem;
- turyferariusz - niosący kadzielnicę;
- nawikulariusz - niosący łódkę z kadzidłem (wonna żywica).
 
Kim są ministranci? Ministranci służą Bogu, kiedy przyczyniają się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo “ministrant” wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej. Są oni POMOCNIKIAMI przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministranci usługują księdzu, gdy ołtarz jest przygotowany i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomagają również po zakończeniu Mszy świętej.
Ministranci powinni sami BYĆ ZNAKIEM. Ministranci przez służenie wskazują, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministranci wskazują, że “uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać! “Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!
 
                            DZIESIĘĆ  ZASAD MINISTRANCKICH
  1. Ministrant jest dzieckiem Bożym i stara się czynić dobro, a unikać grzechu.
  2. Ministrant jak święty Dominik Savio kocha Chrystusa, dlatego jak najczęściej łączy się z Nim poprzez Eucharystię.
  3. Ministrant chlubi się krzyżem Pana naszego Jezusa Chrystusa.
  4. Ministrant naśladuje Chrystusa, który stał się dla nas posłuszny aż do śmierci.
  5. Ministrant wypełnia nakazy Chrystusa: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali".
  6. Ministrant służąc Bogu przyczynia się do tego, aby liturgia była piękna.
  7. Ministrant podczas służby przy ołtarzu zachowuje postawę modlitwy i skupienia.
  8. Ministrant kocha Matkę Bożą i z Jej pomocą głosi Królestwo Boże.
  9. Ministrant mając czyste serce promieniuje Bożą radością i jest przykładem dla swoich kolegów.
  10. Ministrant z miłości ku Bogu i ku bliźnim unika alkoholu i tytoniu.
Nasza wspólnota ministrancka włącza się w życie parafii poprzez: służbę przy ołtarzu, udział podczas wizyty duszpasterskiej, wycieczki, wspólne zabawy sportowe itp.
 
Jeśli i Ty zechcesz wstąpić do naszej grupy - Jesteś po przyjęciu Sakramentu Pierwszej Komunii Świętej - zgłoś się do księdza proboszcza.
Dla każdego znajdzie się miejsce!
Czekamy na Ciebie!